W 1087 roku rozpoczęto w północnej części wzgórza wznosić drugą katedrę zwaną Hermanowską. Prawdopodobnie w tym okresie wzniesiono też salę o 24 słupach. We wschodnim skraju wzgórza znalazł się podobno również murowany gródek z wieżą. Na pozostałej części wzgórza znajdowały się luźne drewniane zabudowania osadnicze. Istniał tam również drewniany gródek zniszczony przez Tatarów w 1241 roku. Usytuowany był w okolicy dzisiejszej wieży Złodziejskiej. Po najeździe Tatarów Konrad Mazowiecki wzniósł umocnienia łączące katedrę z rotundą wydzielając z otwartego dotychczas obszernego dziedzińca wschodnią część. Na miejscu tych umocnień w końcu XIII wieku wzniesiono istniejący we fragmentach do dziś mur obronny.
|
|
W 1306 roku pożar strawił część zabudowań, podczas odbudowy wzniesiono przy południowym murze kurtynowym jednotraktowy budynek, który stał się nową siedzibą władcy. Przy dotychczasowej wieży obronnej w północno-wschodnim obszarze wzgórza stanęła wieża mieszkalna zwana Łokietkową. W 1320 roku na murach romańskiej katedry Władysław Łokietek wzniósł nową gotycką. Zachodnia część wzgórza ugruntowała się jako siedziba duchownych po wzniesieniu tu za Kazimierza Wielkiego dwóch nowych kościołów – Św. Jerzego w 1346 roku i Św. Michała w roku 1355 – oraz budynków mieszkalnych duchowieństwa.
|